Τι πρέπει να ξέρεις για τα ξενοδοχεία στο Λονδίνο
Το Λονδίνο είναι για να το δεις και για να κάνεις τις δουλειές σου (σεμινάρια, συνέδρια, εκθέσεις, τουρισμό κλπ). Δεν χρειάζεται ντε και καλά να έχεις όλες τις ανέσεις ενός ξενοδοχείου 5 αστέρων στην καρδιά του Λονδίνου.
Η έξυπνη λύση εδώ είναι να επιλέξεις ένα ξενοδοχείο κοντά στην περιοχή του άμεσου ενδιαφέροντός σου. Για παράδειγμα, τελευταία που πήγα στο Λονδίνο για μια σειρά σεμιναρίων που γίνονταν στο μεγάλο συνεδριακό κέντρο Earl’s Court, επέλεξα φυσικά να μείνω στη στάση μετρό του Earl’s Court, για να μπορώ να πηγαίνω με τα πόδια στο συνεδριακό κέντρο, όπερ και έκανα. Έτσι, παρά το σφιγμένο πρόγραμμα των σεμιναρίων, είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω τι γίνεται σε μια μουράτη κυριλέ συνοικία του Λονδίνου, το Earl’s Court.
Tα φθηνά ξενοδοχεία στο Λονδίνο δεν είναι και τόσο φθηνά για ό,τι προσφέρουν. Για παράδειγμα, το Westbury Hotel όπου έμεινα χρέωσε 227 λίρες (272 με το ΦΠΑ, που είναι 20% στο Λονδίνο για τα ξενοδοχεία) για 4 διανυκτερεύσεις σ’ ένα μονόκλινο χωρίς μπαλκόνι, με ένα παραθυράκι που έβλεπε στον ακάλυπτο του κτηρίου απέναντι. Το δωματιάκι χώραγε ίσα ίσα το διπλό κρεβάτι κι ήταν με μοκέτα, δικό του μπάνιο με ντουζιέρα (προσοχή, μην πεις στο Λονδίνο, αν τύχει και νομίζεις ότι ξέρεις Αγγλικά, ότι θέλεις δωμάτιο με ντους, γιατί “douche” στα Αγγλικά σημαίνει κλύσμα).
Επίσης, όταν κλείνεις δωμάτιο σε ξενοδοχείο του Λονδίνου, έχε υπόψη του ότι όταν οι Άγγλοι λένε “coffe facilities” εννοούν ότι σ’ ένα κομοδινάκι σου έχουν έναν βραστήρα και φακελάκια στιγμιαίου καφέ και ζάχαρης. Αχ, όμως, ας γνωρίζεις ότι το νερό που χρησιμοποιούν στη μαγειρική τους και στα ροφήματά τους οι Άγγλοι είναι το ανακυκλωμένο και απόλυτα καθαρό από μικροβιολογική άποψη νερό της αποχέτευσης (χωρίς πλάκα, αυτό το νερό χρησιμοποιούν). Το ήπια κι εγώ εν γνώσει μου σε κάθε καφέ που έπινα έξω. Για μέσα, μπορείς να αγοράσεις από το super market Sainsbury’s που είναι σε μικρή απόσταση (κι έχει πολλά και παντού) μπουκάλια εμφιαλωμένο νερό για να μην το σκέφτεσαι κάθε φορά που διψάς.
Μια και βρέθηκα στο συγκεκριμένο συμπαθητικό ξενοδοχειάκι (τύπου πανσιόν, τελικά) θα σας πω και τι είχαν για πρωινό, που συμπεριλαμβανόταν στην τιμή. Μπορούσες να πάρεις ό,τι και όσο ήθελες από έναν μπουφέ που περιλάμβανε: ζεστά βρασμένα κόκκινα φασόλια κονσέρβας σε σάλτσα ντομάτας χωρίς λάδι (σωτήρια για όποιον τύχει και νηστεύει), ψωμί τοστ, που μπορείς να το φρυγανίσεις μόνος σου επιτόπου στην τοστιέρα της τραπεζαρίας, να φτιάξεις μόνος σου στιγμιαίο καφέ (δεν είχε φίλτρου), πορτοκαλάδα (όχι φυσική), χυμό μήλου, μερέντα, 3 τύπους δημητριακών, που τα έβγαζες εκείνη την ώρα στρέφοντας μια στρόφιγγα από ένα δοχείο και έτρεχαν στο μπολάκι σου, βρασμένα αβγά, βουτυράκι, μαρμελάδα. Να σηκωθείς πεινασμένος, ωστόσο, δεν υπήρχε περίπτωση!
Δεν γίνεται να μην πω για τις ρεσεψιονίστ. Α-ψο-γες! Περιποιητικότατες, με κατανόηση, φιλικότατες και όλες μετανάστριες, καμμία γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αγγλία. Και έχουν δύο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Οπότε εδώ μαθαίνεις πολλά έτσι και πιάσεις λίγο κουβέντα. Π.χ. ότι πριν από 13 χρόνια ήταν εύκολο να μεταναστεύσεις στην Αγγλία από μια εξωευρωπαϊκή χώρα. Σήμερα καθόλου.
Πράγματι, αυτό φαίνεται πεντακάθαρα κι απ’ τις συζητήσεις που έχουν στην τηλεόραση (BBC), που αξίζει πολύ να τις παρακολουθήσεις είτε στη μεγάλη οθόνη της ρεσεψιόν, είτε από την τηλεόραση στο δωμάτιό σου. Η μεγάλη έγνοια του Κόμματος των Εργατικών είναι ότι από 1 Ιανουαρίου του 2014 που ανοίγουν τα σύνορα εργασίας για εργατικό δυναμικό από Βουλγαρία και Ρουμανία θα γίνει χαμός, γιατί θα παίρνουν εκείνοι τα μεροκάματα των Άγγλων και θα μειωθούν ακόμη περισσότερο τα ημεροσμίσθια απ’ όσο έχουν ήδη μειωθεί τώρα με την κρίση. Το ότι έχουν μειωθεί οι αμοιβές στην Αγγλία μου το επιβεβαίωσαν και άλλοι εργαζόμενοι. Στην τηλεόραση (BBC), ήσυχα ήσυχα στο δωμάτιό σου μπορείς λοιπόν να δεις ότι οι Άγγλοι έχουν αρχίσει ήδη να βγαίνουν σε συσσίτια, γιατί πολλοί έχουν μείνει άνεργοι