Διακοπές στο Λονδίνο
Ένα καλό με τους δρόμους του Λονδίνου είναι ότι τα ονόματά τους έχουν σχέση με κάποια περιοχή. Π.χ. στο ανατολικό άκρο της περιοχής Earl’s Court, που συνορεύει με το νότιο Kensington, θα συναντήσεις πρώτα το δρόμο Collingham Garden, οπότε θα ξέρεις ότι πας σωστά για Collingham Road.
Έτσι είναι γενικά εδώ. Και η λέξη “Garden” (κήπος) δεν είναι ευφημισμός. Όντως υπάρχει κήπος σε κάθε τετράγωνο σ’ αυτή την περιοχή. Επίσης, αν χαθείς, ρωτάς κάποιον περαστικό Άγγλο, ο οποίος (η οποία) βγάζει πολύ πρόθυμα το smartphone, λες εσύ το δρόμο, τον βρίσκει και σου λέει πώς να πας.
Το πιο απλό όμως που σου ζητάνε πρώτα είναι ο ταχυδρομικός κώδικας, οπότε καλά θα κάνεις, πριν ξεκινήσεις τη βόλτα σου από το ξενοδοχείο σου, να ζητήσεις να σου γράψουν σ’ ένα χαρτάκι τον ταχυδρομικό κωδικό της περιοχής που βρίσκεται το ξενοδοχείο σου (και το όνομα του δρόμου, βέβαια). Έτσι μπορείς να πάρεις άφοβα είτε το μετρό (tube) είτε λεωφορείο είτε να πας όπου θέλεις με τα πόδια, χωρίς να φοβάσαι ότι θα χαθείς.
Περπατώντας στους δρόμους των κυριλέ συνοικιών του Λονδίνου θα δεις πολλά μαγαζάκια, που τα έχουν συνήθως Κινέζοι, και προσφέρουν μαζί, στο ίδιο μαγαζί, περιποίηση νυχιών και βότανα (αναζωογόννησης, υγείας, αισθητικής περιποίησης). Μιλάμε για πολλά τέτοια μαγαζάκια για νύχια και βότανα. Μην σου κάνει εντύπωση. Στις κυριλέ (posh) περιοχές του Λονδίνου κυκλοφορούν κυρίως επιχειρηματίες και άνθρωποι των επιχειρήσεων. Εδώ λοιπόν πρέπει η εμφάνιση να είναι στην εντέλεια, ακόμα κι αν δεν έχεις ξεκινήσει από το σπίτι σου ή αν έχεις έρθει για επαγγελματικό ταξίδι στο Λονδίνο από οποιοδήποτε μέρος της γης. Έτσι εξηγείται ο μεγάλος αριθμός στεκιών για νύχια, μαντζούνια αναζωογόννησης, αλλά και κομμωτήρια.
Ένα άλλο είδος που ευδοκιμεί πολύ στις μουράτες γειτονιές του Λονδίνου είναι τα μαγαζάκια που προσφέρουν μαζί αντίγραφα κλειδιών και γυάλισμα ή γρήγορη επιδιόρθωση παπουτσιών. Για τα παπούτσια μην το ψάχνεις. Είναι για τον ίδιο λόγο που είπαμε πριν. Όταν πας για να εντυπωσιάσεις επαγγελματικά, το παπούτσι πρέπει να είναι άψογο. Για τα κλειδιά δεν ξέρω.
Ποτά και φαγητό στο Λονδίνο
Το τρίτο είδος μαγαζιού που θα βρεις στους δρόμους των σικ περιοχών του Λονδίνου είναι τα μικρά μανάβικα, που μπορεί να μοιάζουν και σαν περίπτερα ή πάγκοι. Αυτά τα έχουν είτε Κινέζοι είτε Πακιστανοί.
Εδώ (και μόνο εδώ) θα βρεις αν θελήσεις κανονικές ντομάτες μεγάλες και αγγούρια, γιατί στα σούπερ μάρκετ του Λονδίνου ούτε αγγούρια θα βρεις ούτε κανονικές ντομάτες. Το μόνο που έχουν είναι τα ντοματάκια τσέρι, τα οποία όμως ομολογουμένως είναι γλυκύτατα σε γεύση (δεν υστερούν καθόλου από της Ιεράπετρας, για να μην πω ότι μπορεί να είναι και από την Ιεράπετρα). Στα κινέζικα μανάβικα λοιπόν, εκτός από τα συνηθισμένα σ’ εμάς είδη, μπορείς να βρεις και φρέσκα κουμ κουάτ, φρέσκια παπάγια, φρέσκα φρούτα του πάθους και εξωτικά μπαχαρικά. Σε κάποια από αυτά τα μαναβομπακαλικάκια θα δεις την ένδειξη “off licence”. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να ψωνίσεις και αλκοολούχα ποτά, τα οποία όμως οφείλεις να καταναλώσεις έξω από το μαγαζί και όχι μέσα.
Και μια και μιλάμε για ποτά και φαγητό, στις κυριλέ περιοχές του Λονδίνου δεν θα δεις τα παραδοσιακά στέκια με το λαϊκό φαγητό των Άγγλων, τα fish’n’chips, δηλαδή, τηγανητό μπακαλιάρο με τηγανητές πατάτες. Αυτό είναι ό,τι τα δικά μας σουβλατζίδικα. Πολύς μπακαλιάρος στη θάλασσα εκεί και πεντανόστιμο, φτηνό φαγητό που σε χορταίνει κι είναι και κάπως υγιεινό, αν εξαιρέσεις το ότι είναι τηγανητό. Κυρίως τα παίρνεις μαζί σου για το σπίτι, τυλιγμένα σε χωνί. Εμένα όμως μου έκανε εντύπωση που δεν έβλεπα στις κυριλέ περιοχές του Λονδίνου κανένα στέκι για fish and chips και ρώτησα. Οπότε, έμαθα και το μυστικό. Ε, δεν είναι ότι δεν υπάρχουν κι εκεί. Υπάρχουν, αλλά δεν φαίνονται. Είναι χωμένα μέσα στα εξωτερικά “κυριλέ” pubs, όπως το “Courtfield” στο Earl’s Court. Μπαίνεις, παραγγέλνεις και το ευχαριστιέσαι μια χαρά μαζί με την μπυρίτσα σου. Oh yes. Φυσικά, τα καλύτερα fishchipsάδικα και με αρκετές δυνατότητες επιλογής υπάρχουν στις πιο λαϊκές περιοχές του Λονδίνου. Για παράδειγμα στο Acton, στο Δυτικό Λονδίνο, στη High Street θα βρεις μπόλικα και καλά στέκα για μπακαλιαράκι τηγανητό με πατατούλες τηγανητές.
Στο Λονδίνο παίζουν πολύ τα κινέζικα εστιατόρια, η κουζίνα Σιγκαπούρης και η καυτερή Ινδική κουζίνα (πολλοί Πακιστανοί και Ινδοί). Στο Manor Park, στο ανατολικό Λονδίνο, μια περιοχή όχι τουριστική, κάτι σαν τη δική μας Πλατεία Αττικής, οι επαῒοντες πηγαίνουν για κεμπάπ σε κάποιο τούρκικο εστιατόριο, όπου μάλιστα εργάζεται και μια Πατρινιά. Σ’ αυτή την περιοχή βλέπεις περισσότερο Αρμένιους, Ινδούς, Πακιστανούς, απ’ την Νιγηρία και μετά Ιταλούς, Ισπανούς, Ρώσους και Έλληνες. Με το που σκάει Έλληνας μύτη στο τούρκικο εστιατόριο του Λονδίνου μόνο τεμενάδες που δεν του κάνουν οι Τούρκοι. Μάλιστα η γηραιή μητέρα του εστιάτορα, βάζει τους Έλληνες να μιλάνε μεταξύ τους και της φαίνεται πως ακούει μουσική. Συγκινείται. Της φαίνεται ότι ακούει κάτι δικό της.