ΣΙΦΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Αν η Σίφνος ξεχωρίζει με την πρώτη ματιά ανάμεσα στα κυκλαδονήσια, αυτό το οφείλει κυρίως στην αρχιτεκτονική της. Αναπόσπαστο μέρος αυτής της κουκλίστικης εικόνας είναι τα εκκλησάκια της, φτιαγμένα για λατρεία Θεού, από καμπύλες, λευκό και γαλάζιο. Πολλές από αυτές τις εκκλησίες είναι παλαιές, με ιστορικό, εκτός από θρησκευτικό ενδιαφέρον.
Και πολλές είναι αφιερωμένες στην Παναγία, την πολιούχο του νησιού. Η Παναγία της Άμμου στον Αρτεμώνα, η Παναγία της Βρύσης στην Εξάμπελο, ένα πολύ ωραίο μοναστήρι με σημαντική ιστορία. Ξακουστή είναι και η Παναγία του Βουνού, στο δρόμο προς τη Χρυσοπηγή. Από κάτω φαίνεται πιάτο ο Πλατύ Γιαλός.
Η Χρυσοπηγή είναι η πιο σημαντική εκκλησία για τη Σίφνο. Το μοναστήρι της Χρυσοπηγής είναι αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή, αλλά γιορτάζει της Αναλήψεως, επειδή εκείνη την ημέρα είχε γίνει εδώ μια λιτανεία για να φύγουν οι ακρίδες από το νησί και φυσικά, η Παναγία είχε κάνει το θαύμα. Της Αναλήψεως λοιπόν, αν επιτρέπει ο καιρός, η εικόνα μεταφέρεται με βάρκα απ’ τη Χρυσοπηγή στο Κάστρο. Αν φυσάει κι έχει κύμα, τη μεταφέρουν στο Κάστρο με αυτοκίνητο. Την άλλη μέρα ξεκινά η περιφορά της. Χέρι με χέρι, ένας ένας παίρνει την εικόνα της Παναγίας και την περνάει στο διπλανό του. Κι έτσι η Παναγία φτάνει σε όλα τα χωριά της Σίφνου δένοντας τους κατοίκους μεταξύ τους σ’ αυτή την αγάπη, στην αίσθηση αυτής της στοργικής προστασίας.
Στη Σίφνο όλες οι εκκλησίες, ακόμα και τα πιο μικρά ξωκκλήσια, πανηγυρίζουν στη γιορτή τους. Κάποιος (όχι ο ίδιος κάθε φορά) δηλώνει στην ενορία ότι θέλει να είναι ο πανηγυράς και αναλαμβάνει να ασπρίσει την εκκλησία και να τραπεζώσει τον κόσμο που θα παρευρεθεί στο πανηγύρι. Στο πανηγύρι της Αναλήψεως, εκτός απ’ όλη τη Σίφνο (ντόπιους και τουρίστες), έρχονται επίσημοι απ’ τη Μήλο και τη Σύρο. Και για όλον αυτό τον κόσμο υπάρχει ρεβυθάδα και κρέας κοκκινιστό με μακαρόνια. Κάποια στιγμή, την ώρα του φαγητού, οι συνδαιτημόνες χτυπάνε το κουτάλι στο πιάτο και λένε «Εις υγεία του Πανηγυρά»!
Στα άλλα πανηγύρια πάντως είναι πιο μαζεμένα τα πράγματα. Πηγαίνουν μόνο οι ντόπιοι και το πολύ πολύ να υπάρχουν κάποιοι μεζέδες.
[L- Sifnos]